احساس فرسودگی در مراقبت از دیگران

فرسودگی در مراقبت وضعیتی است که شامل خستگی ذهنی، عاطفی و جسمی می‌شود و ممکن است از مسئولیت‌های حمایت و مراقبت از یک فرد دیگر ناشی شود.

مراقبان اغلب به شدت بر نیازهای فردی که تحت مراقبت است تمرکز می‌کنند و ممکن است سلامت و رفاه خود را نادیده بگیرند.

با ادامه این عدم مراقبت از خود و در کنار تعهدات مداوم برای ارائه مراقبت به یک عزیز، خستگی مراقبان معمولاً شدت می‌گیرد و بر جنبه‌های مختلف زندگی آن‌ها و همچنین اثربخشی و همدلی آن‌ها به عنوان مراقب تأثیر می‌گذارد.

فرسودگی  ممکن است  با احساس خستگی بیش از حد یا حتی گاهی اوقات خستگی شدید اشتباه گرفته شود اما در حالی که خستگی معمولاً با استراحت، خواب بیشتر یا تلاش فعال برای آرامش قابل حل است، فرسودگی ناشی از مراقبت اغلب به راحتی تسکین نمی‌یابد.

افرادی که فرسودگی در مراقبت را تجربه می‌کنند، معمولاً با خستگی همه‌جانبه‌ای مواجه هستند که بر چندین جنبه از زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

فرسودگی در مراقبت می‌تواند برای هر کسی که از دیگری مراقبت می‌کند، اتفاق بیفتد، چه این مراقبت به صورت عملی باشد، چه گاهی اوقات، از راه دور

“این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که احساس کنید تجربه مراقبت از دیگران طاقت‌فرسا است و شما از حمایت‌های لازم – فیزیکی، ذهنی، عاطفی و مالی – برای مراقبت مؤثر از فرد و همزمان مراقبت از خودتان برخوردار نیستید.”

بسیاری از اوقات، مراقبان  به استرس، نگرانی و ناراحتی‌های روتینی که با مراقبت از یک عزیز همراه است، عادت می‌کنند. به همین دلیل،  ممکن است نشانه‌های هشداردهنده نیازهای خود برای دریافت حمایت را نادیده بگیرند.

طبق گزارش استرس در آمریکا ۲۰۱۲ توسط انجمن روانشناسی آمریکا، مراقبان در میان سه گروه پر استرس‌ترین در کشور امریکا هستند.

برخی محققان استرس منحصر به فردی که مراقبان خانواده تجربه می‌کنند را نوعی از سندرم استرس پس از سانحه می‌نامند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که تا ۷۰ درصد از مراقبان خانوادگی نشانه‌های افسردگی را نشان می‌دهند — که  به مراتب بالاتر از همتایانی است که در نقش مراقب نیستند.