تا به حال چندین جلسه مشورتی با دوست خوبم خانم فرهندی داشتم. برای استفاده از نظراتشون در نوشتن پروپوزال و اجرای اون. الان وقتش رسیده یه مقداری وارد جزییات و کارهایی که قراره انجام بدیم بشیم و برنامه ریزی کنیم. به همین خاطر امروز اولین جلسه مجازی مون رو همراه با همکارشون برگزار کردیم. دیدن دوستان گشاده رو حتی به صورت مجازی هم انرژی بخش و امیدوار کننده ست. عزیزانی که دغدغه درد مردم رو دارن. چقدر خوب میشه اگه با چند تا دوست دلسوز و جدی دور هم جمع بشیم برای یک قدم مثبت رو به جلو.
پروپوزالم رو مرور کردم. از سختی های کار گفتم و اینکه چطور پروپوزال نوشته شده رو کاربردی و اجرایی کنیم. از نظراتشون استفاده کردم. یه مبادله فکری کوتاهی کردیم تا کمی ذهنیاتمون نزدیک هم بشه و و قرار شد اگه تصمیم به همکاری جدی شد، جلسات بعدی رو برگزار کنیم.
نتیجه جلسه: بهتره یه ویدئوهای خیلی کوتاه برای ورود به مطلب و جذب افراد باید داشته باشیم. جلسات نوشتاری گروهی آنلاین به دنبال دیدن اون ویدئوها میتونه اتفاق بیوفته. در اینصورت می بایست برای تهیه ویدئو ها شامل ابزار مورد نیاز، طرح مطلب، سناریو آمادگی پیدا کنیم.
هدف ما درمان بیماران نیست، بلکه دادن انگیزه به افراد برای فکر کردن به خودشون و مراقبت از خودشون است، یاد گرفتن اینکه برای حفظ سلامت شون می بایست از کمک اطرافیان، اشخاص حرفه ای، افرادی که با تجربه مراقبت دارند و سازمانهای بهداشتی و اجتماعی ، منابع درست اطلاعاتی کمک بگیرن.
مراقبین یاد بگیرن چطور در حین حفظ امنیت خودشون یه کار گروهی اینترنتی مشارکت کنن، حامی و منبع اطلاعاتی برای هم باشن. مشکلات شون، احساسات و نگرانی هاشون رو بیان کنن و لذت هاشون رو با هم تقسیم کنن.
نیاز هست برای هر جلسه با مراقبین عناوین موضوعات مشخص بشه، که حاصل پیشنهادات موجود در پروپوزال، نتایج مطالعه کیفی، تجربیات دوستان متخصص و نظرات خود افراد گروه اینترنتی خواهد بود.
در طول اجرای کار ممکنه مسایل پیش بینی نشده ای هم اتفاق بیوفته که برای اون باید آمادگی نسبی داشته باشیم و تا اندازه ای پیش بینی های لازم رو بکنیم.