1. *مریم-90 گفت:

    سلام
    من فکرمیکنم این مسیولیت باید بین همه فرزندان تقسیم بشه وهمه خواهروبرادرها همدیگه رو حمایت کنن والبته خودسالمندهم بایدهمکاری کنه وخودشووابسته به یکی ازفرزندانش نکنه وبه بقیه هم این امکان روبده که کنارش باشن
    امادرمورد مراقبینی که تک فرزندهستن نمیدونم چطور باید این کاروانجام بدن

    • رحیمی-مدیر سایت گفت:

      شاید جواب این سوال سخت باشه چون ما وظیفه مراقبت را فقط به عهده فرزندان و همسر می بینیم.

      اما آیا این فرزند تنهای خانواده ، هیچ قوم و خویشاوند دیگه ای نداره؟ یکی از بستگان که نه به مدت طولانی بلکه فرضا دو ساعت در هفته رو کنار سالمند باشه تا مراقب اصلی بتونه به کار های شخصی و یا استراحت بپردازه؟
      این سالمند یک دوست قابل اعتماد نداره یک ساعت از وقتش را در یک هفته به مراقبت اختصاص بده؟
      یا یک همسایه چطور؟

      و یا یک پرستار نیمه وقت؟!!

      مساله اینجاست که ما حاضر نیستیم راه های دیگری رو امتحان کنیم چون به خود سخت می گیریم ، از جواب رد شنیدن می ترسیم، ملاحظه دیگران را می کنیم، می ترسیم که اشخاص دیگه نتوانند به خوبی مراقبت کنند و بسیار ی از دلایل دیگر ..

      گاهی صرفه جویی مالی می کنیم. .. در حالیکه هزینه ای که برای یک پرستار نیمه وقت می پردازیم بسیار کمتر از هزینه ای است که در سالهای آینده باید برای درمان بیماریهای جسمی و روانی خود که بر اثر مراقبت ایجاد میشه و یا خانواده ای که ازونا غفلت کردیم بپردازیم.

      در حالیکه باید درخواست کنیم و با انتقال تجربیاتمون به دیگران، کم کم اونا رو هم آماده مراقبت درست و کمک به خودمون کنیم …

  2. رقیه-23 گفت:

    با سلام خودمن هم با این مشکلات مواجه هستم مادرم هیچ تحرکی نداره وحرف هم گوش نمیکنه وپسر ها خیلی کمتر مسؤلیت قبول می کنن وهیچ کمکی نداریم وحال مادرم هم رور به روز بد تر میشه وهمه این کار ها رو هم انجام دادیم

  3. رقیه-23 گفت:

    با سلام من به بچه‌ها همه مشکلات رو میگم وازشون می خواهم کمک کنن وخودم هم کمتر مسؤلیت قبول می کنم ومیخوام همه مشارکت داشته باشن وهمه کارها همچنان باقی مانده

  4. زهرا-298 گفت:

    سلام
    ما بعضی کارها رو از پدر میخواهیم که انجام بده مثل برداشتن تکه های میوه از بشقاب آخه ایشون حتی نمیتونه بلند شه بشینه و ما کمکش میکنیم ولی واسه اینکه حرکتاش کمتر نشه ازش میخواهیم که بعضی کارارو بکنه
    تقسیم روزها بین فرزندان روشیه که ما استفاده کردیم و خوب بود
    اگه کسی نمیتونست بیاد جابجا میکرد ولی این ۲ سال اخیر برنامه عوض شد بعلت استقرار یه خواهر پیش پدر چون دارن خ نشونو میسازن و این باعث شده بیشتر کارا باایشون باشه ولی باقی سعی میکنن کمک کنن ولی بد عادت هم شدن

  5. *زینب-م227 گفت:

    سلام
    خب بایستی از مشارکت خانواده در امر مراقبت بهره بود و هدفمون دادن استقلال نسبی در انجام امور اولیه برای سالمند هست. استفاده از برخی تجهیزات می تون کمک کننده باشد مثلن صندلی حمام سالمندی، نصب دستگیره های ایمنی، واکر و بهره بردن از بهترین راه درمانی برای افزایش توان مغزی و جسمی
    اخیرا درمانی جدید برای آلزایمر و دمانس در حال اجرا است ، نورومدولیشن که توسط امواج الکترومغناطیسی، نورون های مغزی رو فعال می کنند البته زمان و جلسات طولانی و هزینه نسبتا بالایی داره ولی تا حدودی می تونه به برگشت نسبی توان مغزی و عضلانی کمک کنه و جلوی روند پیشرفت این بیماری رو بگیره
    در نهایت باید به یاری عشق الهی و توکل کامل به پروردگار، برای خودمون و سالمندمون بهترین ها و بهترین راهها و روشهای مناسب شفا و زندگی رو طلب کنیم

  6. *فرحناز-247 گفت:

    با سلام و احترام
    روی کمک اطرافیان نمیشه اصلا حساب کرد
    در حال حاضر ما جامعه بیمار و پر تنشی داریم به خاطر شرایط کرونا و وبا و … همه درگیرند و به فکر سلامتی خود
    از نظر بنده قید پول و پس‌انداز را بزنیم
    حتما حتما از پرستار و نگهدار حرفه ای و غیر حرفه ای کمک بگیریم
    حتی میشه مربی بازی درمان و فیزیوتراپ و راهکارهای طب سنتی مثل ماساژ درمانی و بادکش و غیره استفاده کرد
    اگر قرار ارثی از سالمند به فرزندان برسه ولی در قبالش زمان و عمر گرانبها همراه سلامتی مراقب فدا بشه. ترجیح من صرف ارثیه و پول در قبال زمان و مشکلات آینده است
    اگر تجربه الان رو سالها پیش داشتم انقدر در حق بدنم اجحاف نمیکردم و براش بیشتر وقت و زمان و هزینه میکردم تا از شرایط حاضر پیشگیری کنم
    برای شادکامی بیشتر به خودمان اهمیت دهیم

  7. سوسن-448 گفت:

    با سلام
    بهترین کار در درجه اول مشارکت همه فرزندان در امر مراقبت هست، و کمک گرفتن از سالمند در انجام کارها در حدی که توان دارد و در مرحله آخر استفاده از پرستار نیمه وقت می باشد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.